Realizacja projektu „Rytm Natury” wynika z chęci poznania metod pracy nauczycieli i choreografów z innych krajów Europy oraz problemów, jakie napotykają w swojej pracy pedagogicznej i twórczej. Projekt jest okazją do twórczej dyskusji nad doborem metod i technik pracy z tancerzami. W trakcie projektu opracowujemy nowe metody, które będą wynikiem prowadzonych laboratoriów tanecznych, dyskusji i obserwacji.
Angażujemy w projekt osoby z mniejszymi szansami. Chcemy stworzyć możliwość udziału każdemu, niezależnie od statusu czy sytuacji ekonomicznej. Ideą powstania tego projektu jest dbanie o różnorodność środowiskową również poprzez angażowanie ludzi różnej płci i wieku. Nasz projekt porusza ważne kwestie związane z zanieczyszczeniem środowiska oraz tematem segregacji odpadów. Wierzymy, że taniec jest odpowiednią formą i narzędziem do edukowania odbiorców w kwestiach środowiskowych, a także uwrażliwiania na aspekty klimatyczne. Z drugiej strony wierzymy, że otaczająca nas przyroda i jej rytmy pozytywnie wpłyną na ekspresję, ruch i samopoczucie tancerzy.
Celem projektu jest zwrócenie uwagi na te tematy i zachęcenie do podejmowania działań na poziomie lokalnym, krajowym i międzynarodowym. Opracowane przez osoby zaangażowane w projekt techniki i metodyka edukacyjna będą odpowiednim narzędziem do stworzenia nietypowej i oryginalnej formy komunikacji, poruszającej tak ważne tematy jak ochrona środowiska i segregacja odpadów. Spotkania i warsztaty projektowe pozwolą nam również lepiej poznać kulturę krajów partnerskich poprzez wspólną pracę w międzynarodowym gronie edukatorów i ekspertów.
RYTMY DESZCZU
“Rytmy deszczu” oraz sesje warsztatowe zostały stworzone i zaprojektowane przez Tatjanę Christelbauer oraz wypracowane podczas laboratoriów tańca w Wiedniu w 2022 r. Prezentowane pomysły oparte są na badaniach i praktyce dotyczącej interakcji tańca i sztuk pięknych z humanistyką poznawczą, pedagogiką relacyjną i stosunkami międzynarodowymi. Scenariusz łączy edukację artystyczną w dziedzinie tańca z Agendą 2030 Organi- zacji Narodów Zjednoczonych dotyczącą zrównoważonego rozwoju (17 Celów Zrównoważonego Rozwoju). Ogólny scenariusz proponu- je skupienie się na jakości relacji międzyludzkich oraz między ludźmi a różnymi środowiskami, bez powodowania szkód ani pozostawiania ich. W wizjonerskim sztuce austriackiego artysty i aktywisty środow- iskowego Friedensreicha Hundertwassera, który opowiadał się za życiem w harmonii z prawami natury, można znaleźć inspirujące po- mysły na kierowanie działalnością ekologiczną oraz zaangażowan- ie artystyczne w politykę zrównoważonego rozwoju. Podejście do rytmu jako wbudowanego systemu opartego na indywidualnym doświadczeniu życiowym (Margaret H`Doubler) w różnych współist- niejących środowiskach, wpisuje się w cel zapewnienia wytycznych dla przyszłych badań oraz praktycznych narzędzi dla zaangażowa- nia międzypokoleniowego i międzysektorowego w edukację śro- dowiskową opartą na badaniach za pomocą sztuki. Słownictwo ru- chu dla ćwiczeń tanecznych obejmuje zarówno nowoczesny taniec (Graham), austriacki Ausdruckstanz (Bodenwieser), balet klasyczny, jak i style taneczne współczesne, takie jak improwizacja kontaktowa i praktyki oddechowe.
RYTMY OBJEKTÓW
Warsztaty pt. “Rytmy Obiektów” stanowiły drugą z trzech części warsztatowych w ramach projektu “Rytmy Natury” współfinansowa- nego ze środków Unii Europejskiej.
Warsztaty pt. “Rytmy obiektów”, zostały podzielone na trzy części tematyczne:
• Rytmy Obiektów (prowadzący – Paweł Michno)
• Architektura Ciała jako obiektu (prowadzący – Michał Przybyła)
• Recycling ruchu (prowadzący – Paweł Michno)
Wprowadzeniem do tego etapu prac projektowych była wizyta w Centrum Nauki Kopernik w Warszawie.Postanowiliśmy wykorzystać interaktywne wyst- awy do eksperymentowania z ruchem, tak, aby bodźce odbierane za pomocą zmysłu wzroku, słuchu, czy dotyku przechodziły naturalnie przez ciała tancerzy. Taki zabieg sprawił, że doświadczanie ekspozycji przybrało zupełni nowy wymiar. Ekspozycje prezentowane w Centrum Nauki Kopernik były inspiracją do podejmowania dalszych działań przez tancerzy i choreografów podczas warsztatów na sali tanecznej. Tancerze i choreografowie biorący udział w warsztatach projektowych badali wybrane przedmioty pod kątem kształtu, struktury powierzchni jak i właściwości fizycznych poszczególnych przedmiotów
Analizowali geometryczne wzorce, linie, proporcje i tekstury przedmiotów, aby wykorzystać je w tworzeniu oryginalnych ruchów, sekwencji i kompozycji tanecznych. Przedmioty pozwalały im zdefin- iować granice przestrzeni tanecznej, tworzyć punkty fokusowe, zaz- naczać kierunki ruchu lub stanowić wyzwanie do eksploracji prz- estrzeni wokół nich. Kształt i struktura przedmiotów wpływały na kreowanie relacji przestrzennych między tancerzami, przedmiotami i przestrzenią. Przedmioty służyły im jako przeszkody, punkty połączenia, elementy interakcji lub elementy, które definiowały przestrzenne relacje między tancerzami w powstałej kompozycji tanecznej. Zadania, które otrzymywali tancerze podczas warsztatów wpływały na proces somatyczny tancerzy, a co za tym idzie na ich ruch i powst- awanie kompozycji tanecznej.
Architektura ciała w przestrzeni
Warsztaty poświęcone były kwestii architektury ciała w przestrzeni, traktując ciało jako obiekt przestrzenny, ruchomy i statyczny. Grupa pracowała pod nadzorem nad improwizacją poprzez wizualizacje oraz na podstawie praktyk ruchowych Mary Overlie dotyczących relacji ciało-ciało, ciało-architektura, ciało-kształt/ślad/wzór.
RYTMY POWIETRZA
Techniczne i metodologiczne podejście do pedagogiki tańca i kompozycji w kontekście ochrony środowiska, zmian klimatycznych i zrównoważonego rozwoju według Feliksa Arjona- tancerza i choreografa, nauczyciela tańca współczesnego i kontakt improwizacji.
Celem tych warsztatów było stworzenie przestrzeni, w której rytm jest częścią naszego całkowitego i kompozycyjnego doświadczenia, ponieważ nasza percepcja i zmysły są czujne i wrażliwe i w bezpośredniej relacji z otoczeniem naturalnym.
Aby to zrobić, został zarysowany kontekst za pomocą serii pytań, które miały pomóc grupie tancerzy w refleksji i zastanowieniu się nad tym, jaka jest ich relacja z tematem projektu i naturą w ogóle.
Na początku projektu zostały użyte następujące pytania, aby wprowadzić grupę tancerzy w treść projektu:
- Co rozumiemy przez Rytmy Natury?
- Jakie rytmu można rozpoznać i uczynić widocznymi w naturze?
- Jakie elementy tworzą te rytmu?
- Jak myślicie, jaki może być związek artysty/choreografa z rytmaminatury? W jaki sposób się do nich odnosi? Jak na nie wpływają?
- Jak tancerz/choreograf odpowiada na rytm natury?
- Jak reaguje na rzeczy znane lub nieznane?
- Jak czyta i reaguje na wskazówki otoczenia?
- Jaki jest dialog ciała z tym doświadczeniem?
- Jaki jest proces twórczy lub kompozycja w relacji do otoczenia?
- Jakie kanały wykorzystuje tancerz/a / choreograf/a w odniesieniudo atmosfery, w której się znajduje i porusza?
- Jakie praktyki wynikają z naszej relacji z naturą i jak mogą prow-adzić do większego zrozumienia naszej relacji z ciałem, ruchem i samym środowiskiem?
Warsztaty zostały podzielone na dwa dni:
DZIEŃ 1. Mapowanie ciała i dźwięku (około 6 godzin).
DZIEŃ 2. Zasoby badań ruchowych do kompozycji scenicznego i choreograficznego (około 6 godzin).
